الخط الأمامي✪ 
إفتتاحية العدد 79 من جريدة الخط الأمامي تشرين الأول / نوفمبر 2024
تدور رحى الحرب الإبادية التي تشنها دولة الاحتلال الصهيوني على الشعبين الفلسطيني واللبناني منذ أكثر من عام، بمشاركة مباشرة من الإمبريالية الغربية مع تواطؤ وقح للانظمة العربية. ولتغطية هذه المجزرة تقوم الامبرياليات الغربية وفي مقدمتها الأمريكية بشلّ كامل الأمم المتحدة المفترض فيها أنها معنية بالسلام العالمي، وتشل حتى المنظمات الإنسانية والأغلبية. والانكى من ذلك فإن المؤسسات الإعلامية الكبرى المرئية والمقروءة تمارس هي أيضا بدورها تشويه الحقائق وتبرير المذابح بحق الشعبين الفلسطيني واللبناني وتدافع عن الدولة الصهيونية و حقها بالدفاع عن النفس” .
ما هو بعد اسوأ من ذلك هو ذلك الجنوح للأطياف الليبرالية المعارضة وبالأخص في سوريا أما لمساواة الضحية مع الجلاد وفي الأغلب لإدانة الضحية ودعم الجلاد.
وأن كان في خلفية ذلك لدى بعض المعارضين البسطاء هو ردة فعل لا عقلانية على دور حزب الله في سوريا بجانب النظام، ولدى البعض الآخر لكون حماس من أصول إخوانية، والإخوان المسلمين في سوريا مع الليبراليين اودوا بالثورة السورية إلى هزيمة دامية. لكن كتلة كبيرة من هؤلاء المعارضين وصلت بهم الوقاحة إلى حد التشفي بما تتعرض له المقاومة و الترحيب بل دعم الحرب الابادية الصهيونية، وصلت حد العمالة عند بعضهم.
في هذا الجو من الاصطفاف المحموم حول قضايا مصيرية لا تتعلق بمصير الشعبين الفلسطيني واللبناني فحسب بل بمصير سوريا وعموم الإقليم ومستقبلها، لا بد لنا من تحديد التخوم ومن هو العدو ومن هو الصديق، في هذه اللحظة المفصلية.
في مواجهة الحرب الصهيونية الامبريالية نقف بحزم مع قوى المقاومة الشعبية، أيا كان نقدنا و تقييمنا لتناقضاتها وطبيعتها الطبقية.
فقد وقفت قوى اليسار والتحرر مع مقاومة الشعب الأفغاني ضد الغزو الفرنسي ومن بعده الأمريكي في فيتنام، أيا كان موقفها من طبيعة القوة السياسية التي تقود هذه المقاومة. ونفس الموقف كان مع جبهة التحرير الوطني الجزائرية في مواجهة الاحتلال الفرنسي، وايضا مع حركة التحرر الكردي منذ كانت بقيادة الملا مصطفى البارزاني إلى يومنا هذا.
لسنا من يقرر طبيعة القوى السياسية التي تقود حركات التحرر بل شعوب البلدان المستعمرة ونتائج الصراع الطبقي فيها. هذا لا يلغي الحق في نقدها في ايديولوجيتها وسياساتها ولكن في مواجهة قوى الاستعمار والامبريالية نقف بحزم مع كفاحها.
من ذلك، أثارت حفيظة البعض أن حزب الله في لبنان هو الذي يتصدى للعدوان الصهيوني- الامبريالي وأن حماس هي من تقوم بذلك في فلسطين. ولكن حزبنا لا يتردد لحظة في إعلان تضامنه مع المقاومة اللبنانية التي يقودها حزب الله. ومع المقاومة الفلسطينية التي تقودها حماس.
أما حجة أن تكلفة مواجهة الحرب الصهيونية- الامبريالية باهظة جدا على صعيدي الأرواح والممتلكات، وبالتالي لا معنى للمقاومة، فإن كانت التكلفة أمر صحيح تماما. ولكن لا يمكن تحميل الضحية تبعات وحشية الجلاد. ولا يعني ذلك أن لا تقاوم الشعوب المستبد والمستمر، بحجة أن التكلفة ستكون باهظة. وتاريخ البشرية يعطي مئات الأمثلة على ذلك. المقاومة، رغم التضحيات، هي التي تقتحم سطوة الاستعمار والاستغلال والاستعباد وتفتح آفاق التطور والتحرر والتنمية للشعوب.
وأخيرا، نتعلم من خبرات اليوم والماضي، أن تحرر الشعب الفلسطيني، وتحرر شعوبنا عموما، يمر بثورة عارمة تسقط أنظمة الفساد والعمالة والاستغلال في المنطقة.
نقف بوضوح وحزم وبلا تردد مع مقاومة الشعبين الفلسطيني واللبناني حتى النصر.
تيار اليسار الثوري
تشرين الأول/نوفمبر 2024
There is no place for neutrality in the face of Zionist – imperialist aggression
The genocidal war waged by the Zionist occupation state against the Palestinian and Lebanese peoples has been going on for more than a year, with the direct participation of Western imperialism with the shameless complicity of the Arab regimes. To cover up this massacre, the Western imperialists, led by the United States, are paralyzing the entire United Nations, which is supposed to be concerned with world peace, and even paralyzing humanitarian organizations and the majority. Moreover, the major media institutions, visible and readable, also practice distorting the facts and justifying the massacres against the Palestinian and Lebanese peoples and defending the Zionist state and its right to self-defense,” he said .
What is even worse is the delinquency of the liberal spectrum of the opposition, especially in Syria, to equate the victim with the executioner and mostly to condemn the victim and support the executioner.
Although the background to this for some simple opponents is an irrational reaction to the role of Hezbollah in Syria on the side of the regime, and for others to the fact that Hamas is of brotherhood origins, and the Muslim Brotherhood in Syria with the Liberals brought the Syrian Revolution to a bloody defeat. But a large mass of these opponents reached the point of being rude to the extent of healing what the resistance is exposed to and welcoming and even supporting the Zionist annihilatory war, some of them reached the point of employment.
In this atmosphere of feverish alignment around fateful issues related not only to the fate of the Palestinian and Lebanese peoples, but also to the fate of Syria and the entire region and its future, we must determine the borders, who is the enemy and who is the friend, at this crucial moment.
In the face of the Zionist-imperialist war, we stand firmly with the Popular Resistance Forces, whatever our criticism and assessment of their contradictions and class nature.
The forces of the left and liberation stood with the resistance of the Afghan people against the French invasion and the subsequent American invasion in Vietnam, regardless of their position on the nature of the political force leading this resistance. The same position was with the Algerian National Liberation Front in the face of the French occupation, as well as with the Kurdish liberation movement since it was led by Mullah Mustafa Barzani to this day.
It is not the nature of the political forces leading the liberation movements that decides, but the peoples of the colonial countries and the results of the class struggle in them. This does not eliminate the right to criticize it in its ideology and policies, but in the face of the colonial and imperialist forces we stand firmly with its struggle.
From this, some people were outraged that it was Hezbollah in Lebanon that was countering the Zionist – imperialist aggression and that it was Hamas that was doing this in Palestine. But our party does not hesitate for a moment to declare its solidarity with the Lebanese resistance led by Hezbollah. And with the Palestinian resistance led by Hamas.
As for the argument that the cost of confronting the Zionist – imperialist war is very high in terms of lives and property, and therefore there is no sense in resisting, if the cost is absolutely correct. But the victim cannot be held accountable for the brutality of the executioner. This does not mean that the people will not resist the tyrant and the continuer, arguing that the cost will be prohibitive. And the history of mankind gives hundreds of examples of this. Resistance, despite sacrifices, is the one that breaks through the domination of colonialism, exploitation and enslavement and opens the horizons of development, liberation and development for peoples.
Finally, we learn from the experiences of today and the past that the liberation of the Palestinian people, and the liberation of our peoples in general, is undergoing a sweeping revolution that is bringing down the systems of corruption, employment and exploitation in the region.
We stand clearly, firmly and without hesitation with the resistance of the Palestinian and Lebanese peoples until victory.
Revolutionary Left current
Di rûbirûbûna êrîşên siyonîst-emperyalîst de cihê bêalîbûnê nîne
Şerê qirkirinê yê ku dewleta dagirker a siyonîst li dijî gelên Filistînî û Libnanî dimeşîne, ev zêdetirî salekê ye ku bi beşdariya rasterast a emperyalîzma rojava û hevkariya bêşerm a rejîmên erebî, gur dibe. Ji bo veşartina vê qetlîamê, emperyalîzma rojavayî, bi pêşengiya Amerîka, tevahiya Neteweyên Yekbûyî, ku tê texmînkirin bi aştiya cîhanê re eleqedar e, felc dike û rêxistinên mirovahî û piraniyê jî felc dike. Tiştê ku ji wê xerabtir e ew e ku saziyên sereke yên medyaya dîtbarî û çapkirî jî rastiyan berovajî dikin û qetlîamên li dijî gelên filistînî û lubnanî rewa dikin û dewleta siyonîst û mafê wê yê xweparastinê diparêzin.
Ya xerabtir jî meyla aliyên lîberal ên opozisyonê ye, bi taybetî li Sûriyê, ku qurbanî bi sêdar re bikin yek, û bi piranî şermezarkirina qurbanî û piştgirîkirina sêdar.
Tevî ku di paşperdeya vê yekê de, di nav hin dijberên sade de, ev reaksîyoneke neaqilane ye li hember rola Hizbullah’ê li Sûriyê li kêleka rejîmê, û di nav yên din de, ji ber ku Hemas bi eslê xwe Îxwan e, û Birayên Misilman li Sûriyê ligel lîberalan. şoreşa Sûriyê ber bi têkçûneke bi xwîn ve bir. Lê blokeke mezin ji van dijberan gihişte wê astê ku gazincên xwe li ser tiştên ku berxwedan tê kirin û pêşwazî kirin û heta piştgirîkirina şerê jenosîdê yê siyonîstan kirin, û gihîştin wê astê ku hin ji wan bikar bînin.
Di vê atmosfera lihevhatina hovane de li ser mijarên girîng ên ku ne tenê bi çarenûsa gelên Filistînî û Libnanî ve girêdayî ne, lê her weha bi çarenûs û paşeroja Sûriyê û tevahiya herêmê ve girêdayî ne, divê em sînoran diyar bikin, kî dijmin e û kî ye. heval, di vê kêliya bingehîn de.
Li hemberî şerê siyonîst-emperyalîst, em bi hêzên berxwedana gel re, bêyî ku rexne û nirxandina nakokî û cewhera wan a çînî hebe, bi hêz radiwestin.
Hêzên çep û rizgariyê bi berxwedana gelê Afganîstanê ya li dijî dagirkeriya Fransa û piştre jî ya Amerîkayê ya li Vîetnamê rawestiyan, helwesta wan a li ser cewherê hêza siyasî ya pêşengiya vê berxwedanê çi dibe bila bibe. Heman helwest bi Eniya Rizgariya Netewî ya Cezayîrê re li hember dagirkeriya Fransa û her wiha bi tevgera rizgariya Kurd re bû, ji ber ku heta roja me ya îro Mela Mistefa Barzanî serokatiya wê dikir.
Em ne yên ku biryarê li ser cewherê hêzên siyasî yên ku pêşengiya tevgerên rizgarîxwaz dikin, belkî gelên welatên kolonyalîst û encamên têkoşîna çînan di wan de ne. Ev yek mafê rexnekirina wê di îdeolojî û polîtîkayên xwe de red nake, lê li hemberî hêzên kolonyalîzm û emperyalîzmê em bi têkoşîna wê re bi hêz radiwestin.
Ji ber vê yekê hêrsa hin kesan rabû ku Hizbullah li Lubnanê ew e ku rûbirûyê êrîşa siyonîst-emperyalîst dibe û Hamas jî li Filistînê vî karî dike. Lê partiya me ji bo ragihandina hevgirtina xwe bi berxwedana Lubnanê ya bi pêşengiya Hizbullahê re bîskekê dudilî nake. Û bi berxwedana Filistînê ya bi pêşengiya Hamasê.
Derbarê argumana ku lêçûna rûbirûbûna şerê sîyonîst-emperyalîst ji aliyê can û mal û milk ve gelekî zêde ye û ji ber vê yekê eger lêçûn bi temamî rast be tu wateya berxwedanê nîne. Lê mexdûr nikare ji encamên hovîtiya celladê berpirsyar were girtin. Ev nayê wê wateyê ku divê mirov li hember zalim û zalim li ber xwe nede, bi hinceta ku dê lêçûn zêde be. Dîroka mirovatiyê bi sedan mînakên vê yekê dide. Berxwedan, tevî fedakariyê jî, hêza kolonyalîzm, îstîsmar û koletiyê dagir dike û ji gelan re asoyên pêşketin, rizgarî û pêşketinê vedike.
Di dawiyê de, em ji serpêhatiyên îro û berê hîn dibin ku azadkirina gelê Filistînê û azadkirina gelên me bi giştî, di şoreşeke mezin re derbas dibe ku sîstemên gendelî, ked û îstîsmarê li herêmê hilweşîne.
Em bi berxwedana gelên Filistînî û Lubnanê heta serketinê bi zelalî, bi hêz û bê dudilî radiwestin.
Tevgera Çep a Şoreşger
About Author
